Sytuacje poronienia i straty okołoporodowej stanowią doświadczenia kryzysowe, dlatego też mogą one wywoływać poważne zaburzenia funkcjonowania zarówno w sferze emocjonalnej (np. żal, smutek, złość), poznawczej (np. rozpamiętywanie, zamartwianie, poczucie winy) jak i behawioralnej (reakcje utrudniające codzienne funkcjonowanie).

Sesje terapeutyczne w sytuacji straty mogą być realizowane indywidualnie lub wspólnie z partnerem. Ważnym jest, aby zarówno partner jak i partnerka otrzymali pomoc indywidualnie osadzoną w przejawianych przez siebie potrzebach – potrzeby, sposób przeżywania utraty i reakcje mogą bowiem bardzo różnić się u partnerów a to z kolei może wpływać na ich relację.